Partnerstwo publiczno-prywatne w formie spółki komandytowo-akcyjnej

Partnerstwo publiczno-prywatne nie jest szeroko praktykowane w Polsce. Poprzednia ustawa regulująca tę materię z 2005 r. była tak skonstruowana, że skutecznie uniemożliwiła realizację na jej podstawie jakiegokolwiek przedsięwzięcia publiczno-prywatnego. Obecna ustawa, obowiązująca od 27 lutego 2009 r. miała to zmienić i doprowadzić do intensywnego rozwoju partnerstwa publiczno-prywatnego. PPP ciągle budzi wątpliwości zarówno partnerów prywatnych, jak i samorządów. kupię spółkę

Ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym umożliwia realizację umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym w formie spółki kapitałowej, spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej. Rozważając obawy i motywacje dotyczące projektów PPP, które są różne po stronie podmiotów publicznych i partnerów prywatnych, warto rozważyć realizację przedsięwzięcia PPP za pomocą spółki komandytowo-akcyjnej. Ta forma spółki nie jest w Polsce zbyt rozpowszechniona. Jej małe zaznajomienie i brak popularności bierze się być może stąd, że do naszego prawa została ona wprowadzona dopiero w styczniu 2001 r. wraz z wejściem w życie ustawy kodeks spółek handlowych.

Spółka komandytowo-akcyjna to taka spółka osobowa, w której za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik (komplementariusz) odpowiada bez ograniczeń oraz co najmniej jeden wspólnik (akcjonariusz) nie odpowiada za zobowiązania. Ustawa o PPP przesądziła, że podmiot publiczny może być tylko akcjonariuszem.

Odpowiedzialność partnerów za projekt

Z pewnością forma spółki komandytowo-akcyjnej jest dobrym rozwiązaniem dla realizacji przedsięwzięć, w których podmiot publiczny dysponuje odpowiednim majątkiem, a partner prywatny ma pomysł, technologię, know-how, ale nie dysponuje odpowiednimi środkami na jego realizację.

Komplementariusz – w przypadku projektów PPP będzie to partner prywatny – reprezentuje spółkę, prowadzi jej sprawy i zarządza spółką. Akcjonariusz z kolei co do zasady nie prowadzi spraw spółki i jej nie reprezentuje. W sytuacjach szczególnych może być przedstawicielem spółki na mocy udzielonego pełnomocnictwa. Rola akcjonariusza sprowadza się do nadzorowania projektu. Z jednej strony jest zatem publiczny inwestor pasywny, z drugiej prywatny inwestor aktywny.

Komplementariusz odpowiada bez ograniczeń za zobowiązania spółki, jeżeli egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna. Akcjonariusz nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania spółki, a jego ryzyko finansowe wiąże się z wniesieniem wkładu. Komplementariusz także może zostać akcjonariuszem. Przewidują to przepisy kodeksu spółek handlowych.

Podział praw i obowiązków w spółce

Kodeks spółek handlowych pozostawia wspólnikom SKA dużą swobodę w ukształtowaniu statutu. Strony umowy takiej spółki mają dużą swobodę przy określania sposobu działania rady nadzorczej i walnego zgromadzenia oraz określenia podziału zysku i majątku w trakcie likwidacji pomiędzy wspólników. Przygotowując statut spółki realizującej przedsięwzięcie PPP, należy jednak uwzględnić przepisy ustawy o PPP.

Komplementariusz praktycznie nie może być członkiem rady nadzorczej ani nie może głosować nad wyborem rady nadzorczej, nawet jeśli posiada akcje spółki. Akcjonariusz powołuje radę nadzorczą, sam może być jej członkiem. Działalność komplementariusza jest nadzorowana przez akcjonariusza, poprzez absolutorium udzielane przez zwyczajne walne zgromadzenie lub poprzez radę nadzorczą albo pełnomocnika powołanego uchwałą walnego zgromadzenia. W przypadku gdy akcjonariuszem będzie tylko podmiot publiczny, spowoduje to możliwość pełnego ukształtowania przez niego składu rady nadzorczej.

Komplementariusz jest wspólnikiem nieodwoływalnym. Zmiana po jego stronie może nastąpić albo wskutek zbycia przez niego ogółu praw i obowiązków albo też w drodze orzeczenia sądowego.

Warto zwrócić uwagę na fakt, iż niektóre uchwały walnego zgromadzenia dla swej ważności wymagają zgody wszystkich lub większości komplementariuszy. Dotyczy to przede wszystkim sposobu prowadzenia lub reprezentowania spółki oraz podziału zysku. sprzedam spółkę

Korzyści dla partnerów

Korzyścią dla partnera prywatnego będzie możliwość występowania pod własną firmą (osoba prawna) lub własnym nazwiskiem. Firma spółki komandytowo-akcyjnej musi zawierać nazwisko lub firmę jednego lub kilku komplementariuszy. To może być zaletą dla inwestora aktywnego, który w ten sposób ma większe szanse na wypromowanie się na rynku. Może to być też zachętą dla osoby już znanej na rynku do zaangażowania się w partnerstwo publiczno-prywatne. Realizacja projektu w ramach PPP może wpływać pozytywnie na wizerunek takiej osoby lub firmy.

Poprzez radę nadzorczą podmiot publiczny ma zapewniony instytucjonalnie nadzór nad funkcjonowaniem spółki. Oczywiście pod warunkiem, że zostaną tam skierowane osoby posiadające odpowiednia wiedzę i doświadczenie. Odpowiednie budowa kompetencji rady nadzorczej, a w przypadku tej spółki jest duża swoboda w tym zakresie, pozwoli podmiotowi publicznemu na bieżący nadzór nad realizowanym projektem.

Istnieje możliwość pozyskania wysokiej klasy menadżerów jako komplementariuszy, którzy co prawda ponosiliby odpowiedzialność subsydiarną ze spółką całym swoim majątkiem, ale byliby nieusuwalni, jeżeli nie działaliby na szkodę spółki. Bez swojej zgody komplementariusz może być pozbawiony prowadzenia spraw spółki tylko na mocy prawomocnego orzeczenia sądu lub za zgodą pozostałych komplementariuszy. To może być dodatkowym atutem dla wysokiej klasy specjalistów. Obecnie w spółkach, gdzie decydujący głos ma Skarb Państwa, z każdą zmianą po wyborach powstaje zagrożenie, że niezależnie od osiąganych rezultatów dotychczasowi członkowie zarządu zostaną zastąpieni innymi związanymi z nową władzą. Nieograniczona odpowiedzialność majątkowa komplementariuszy za zobowiązania może natomiast przekładać się na wyższą staranność w zakresie zarządzania spółką.

Duża swoboda wspólników w ukształtowaniu stosunków wewnątrz spółki pozwala na takie ich określenie, aby projekt realizowany był jak najefektywniej. Ustawa o PPP przewiduje określenie w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym zakresu celu i przedmiotu działalności spółki. Sposób ich realizacji może być w miarę elastycznie zaprojektowany w statucie spółki.

Forma spółki komandytowo-akcyjnej umożliwia dokapitalizowanie poprzez emisję akcji. Może to być bardzo pomocne w przypadku pojawiających się problemów finansowych. Takie dokapitalizowanie może uratować spółkę, a jednocześnie minimalizuje ryzyko jej przejęcia przez nowego akcjonariusza i utraty przez komplementariusza prowadzonego przedsiębiorstwa.

Warto też wspomnieć, że z inicjatywą realizacji powołania spółki komandytowo-akcyjnej może wystąpić partner prywatny. Gdy podmiot publiczny uzna, że przedsięwzięcie mieści się w ramach ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, powinien rozpocząć procedurę przewidzianą w tej ustawie i zakończyć ją powołaniem spółki do realizacji przedsięwzięcia. sprzedaż gotowych spółek

Zawiązanie spółki komandytowo-akcyjnej przez podmiot publiczny i partnera prywatnego może na długi czas związać wspólników. Dlatego wspólnicy powinni darzyć się dużym zaufaniem i prowadzić przedsięwzięcie tak, aby przynosiło ono korzyści obu stronom.

Kiedy wspólnik może żądać zwołania zgromadzenia?

Chociaż zasadniczo zgromadzenie wspólników zwołuje zarząd, to w pewnych sytuacjach może być ono zwołane z inicjatywy wspólnika. Będzie tak, gdy umowa spółki przyznaje takie prawo konkretnemu wspólnikowi. kupię spółkę

Ale to nie jedyna taka sytuacja. Wspólnik lub wspólnicy reprezentujący co najmniej 1/10 kapitału zakładowego mogą żądać zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników /i tylko takiego/, jak również umieszczenia określonych spraw w porządku obrad najbliższego zgromadzenia. Składają w tej sprawie zarządowi pisemne żądanie najpóźniej na miesiąc przed proponowanym terminem zgromadzenia.

W umowie spółki prawo to może zostać przyznane także wspólnikom reprezentującym mniej niż 1/10 kapitału zakładowego /nie można jednak w umowie spółki podnieść tego „limitu” np. do wysokości 1/5 kapitału zakładowego/. sprzedam spółkę z o.o.

Jeżeli w terminie 2 tygodni od dnia przedstawienia żądania zarządowi nadzwyczajne zgromadzenie wspólników nie zostanie zwołane, wówczas zaczyna działać sąd rejestrowy.
Najpierw sąd wzywa zarządu do złożenia oświadczenia w tej sprawie, a następnie może upoważnić do zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników występującego z tym żądaniem wspólnika. Wówczas to sąd wyznacza przewodniczącego zgromadzenia – a jest to istotne, gdyż uniemożliwia to blokowanie zgromadzenia np. poprzez niedopuszczanie wspólnika do głosu. sprzedaż spółek

Zgromadzenie podejmuje uchwałę określającą, czy koszty zwołania i odbycia zgromadzenia ma ponieść spółka. W zawiadomieniach o zwołaniu nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników wspólnik powinien powołać się na postanowienie sądu rejestrowego.